ရခိုင်တွင် ခေတ်အဆက်ဆက် တရားဥပဒေစိုးမိုးမှု အားနည်းသည့်အတွက် သစ်တောများ သာမက ဒီရေတောများပင် ပြုန်းတီးလာနေသည်။

“လုပ်ငန်းတွေကို ပြောမနေနဲ့ အိုးတစ်လုံးတောင် မကျန်ခဲ့ဘူး” လို့ ဒေါ်သန်းသန်းက မျက်ရည်စက်လက်နှင့် ပြောပြသည်။

ရခိုင်ပြည်က အသက် ၂၂ - ၂၆ နှစ်အရွယ် အမျိုးသမီးငယ် ၄ ဦးမှာ အရှေ့အလယ်ပိုင်းဒေသက နိုင်ငံများဖြစ်သည့် ယူအေအီး(အာရတ်စော်ဘွားများနိုင်ငံ) နှင့် အီရတ်နိုင်ငံသို့ ပွဲစားများမှတဆင့် လူကုန်ကူးခံခဲ့ရပြီး လက်ရှိတွင် “ကူကယ်ရာမဲ့” ဖြစ်နေကြသည်။

သားသမီးသုံးဦး၏ တာဝန်ကို ထမ်းပိုးနေသည့် ဒေါ်ဝင်းမြရီမှာ ကြီးမားသည့် မျှော်လင့်ချက်တစ်ခု ရှိနေသည်။ တစ်နေ့တွင် ရရှိသည်ဝင်ငွေလေးဖြင့် မိသားစုသုံးဦး ထမင်းတစ်နပ် ဝဝလင်လင် စားသောက်နိုင်ရေးပင် ဖြစ်ပေသည်။

၂၀၁၅ ရွေးကာက်ပွဲပြီးနောက် ပြည်ထောင်စုအဆင့်မှ ပြည်နယ်/တိုင်းဒေသကြီး၊ မြို့နယ်ရပ်ကွက်/ကျေးရွာ စသည့် အုပ်ချုပ်ရေးဆိုင်ရာ နေရာများတွင် အမျိုးသမီးအချို့ ပိုမိုပါဝင်ပြီး ဦးဆောင်လာခြင်းများ ရှိလာသည်။ သို့သော် လက်ချိုးရေတွက်၍ရသည့် အနေအထားတွင်သာ ရှိသည်။

“အရေးပေါ် နေမကောင်းဖြစ်ကြတဲ့သူတွေဆိုရင် လုံးဝကို အသက်ပေးသွားရတယ်။ တစ်နှစ်ကို ရွာကတစ်ယောက် မဟုတ်ရင် တစ်ယောက်ကတော့ နေမကောင်းဖြစ်ပြီး သေဆုံးတာတွေရှိတယ်။"

နိုင်ငံတကာက အကူအညီများစွာပေးထားကြောင်း သတင်းဖော်ပြနေသော်လည်း မြေပြင်တွင် မုန်တိုင်းသင့်ပြည်သူများ လက်ဝယ်သို့ ထိရောက်သည့်အကူအညီများ ရောက်မလာသေးကြောင်း ပြည်သူများက ပြောသည်။

“ဆရာဝန်ရှိတဲ့အချိန် အဆင်ပြေပေမယ့် မရှိတဲ့အချိန်မှာ ဆိုးဆိုးရွားရွားဖြစ်တယ်။ အိမ်တစ်ဆောင်မှာ အိမ်ထောင်ဦးစီးရှိဖို့ လိုအပ်သလို ဆေးရုံတစ်ရုံတစ်မှာလည်း ဆရာဝန်ရှိရင် ကျန်းမာရေးကိစ္စတွေ အများကြီး ကူညီပေးနိုင်တယ်”

ရထားလမ်းစီမံကိန်းအတွက် ဒေသခံမြေယာများ အသိမ်းခံလိုက်ရသော်လည်း သံလမ်းမရောက်၊ ရထားပျောက် ဖြစ်နေခြင်းမှာ စီမံကိန်းတွင် တစ်ခုခု မှားယွင်းနေခြင်းကြောင့်လား။ ထိုမေးခွန်းအတွက် ၁၀ နှစ်ကျော် ကြာသည့်တိုင် အဖြေမရှိသေးပေ။

ယူနီဖောင်းအပြည့်အစုံဖြင့် လက်နက်များကိုင်ဆောင်ထားသော ရဲနှင့်စစ်သား အပါအဝင် ဌာနဆိုင်ရာဝန်ထမ်းများက အလုပ်သမား ၂၀၀ ကျော်ခန့်ကို ခေါ်ဆောင်လာပြီး လူနေအိမ်များကို ဝင်ရောက်ဖျက်ဆီးလိုက်ကြသည်။ 

ရွာတည်ထားတဲ့ မြေတွေကို ဖြိုချယူဆောင်နေတာ မြင်တွေ့နေရပေမယ့် သဲခုံကျေးရွာသားတွေဟာ ရင်နာနာနဲ့ ကြည့်နေရုံကလွဲလို့ ကာကွယ်မပေးနိုင်ကြသေးပါဘူး။ တစ်ခါတစ်ရံ သဲခုံကျေးရွာက လူနေအိမ်တွေကိုလည်း လှိုင်းလုံးကြီးတွေက ဖျက်ဆီးသွားတတ်ပါသေးတယ်။

မသန်စွမ်းသူများအရေးနှင့်ပတ်သက်၍ ကမ္ဘာ့နိုင်ငံအများစုတွင် အစိုးရ၏ ဦးဆောင်မှုအပြင် အခြားသော အရပ်ဘက်အဖွဲ့အစည်းများ၏ ပံ့ပိုးကူညီမှုများကိုကြည့်ရာတွင် မြန်မာထက် များစွာထိရောက်မှုရှိကြောင်းကို တွေ့မြင်ရမည်ဖြစ်သည်။

နိုင်ငံဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးနှင့် စီးပွားရေး၏ အဓိက အသက်သွေးကြောဖြစ်သော MSME စီးပွားရေးလုပ်ငန်းများကို ရခိုင်ပြည်တွင်လည်း ခေတ်နှင့်လျော်ညီစွာ လုပ်ကိုင်မှုများ ရှိလာကြသည်။

နိုင်ငံ့ဘဏ္ဍာငွေများစွာဖြင့် တည်ဆောက်ခဲ့သည့်ဆည်များ ဒေသခံများအတွက် အကျိုးမပြုနိုင်ခြင်းမှာ နိုင်ငံ၊ ပြည်နယ်၊ မြို့နယ်များရှိ ပြည်သူများ၏ လူမှုစီးပွားဘဝ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးနှင့် ဒေသဖွံ့ဖြိုးရေးလုပ်ငန်းများ၏ ဘတ်ဂျတ်ငွေများ ဆုံးရှုံးနစ်နာခြင်းဖြစ်သည်။

စစ်ပွဲအနိဌာရုံကို ကိုယ်တိုင်ကြုံခဲ့ရသည့် ကလေးသူငယ်များသည် အဆိုပါမြင်ကွင်းများထဲမှ လွယ်လင့်တကူ ရုန်းမထွက်နိုင်ဘဲ ကြောက်စိတ်များ ကိန်းအောင်းကာ အိပ်မက်ဆိုးများလည်း မကြာခဏ မက်နေတတ်ကြသည်။

ဝပြန်ကျေးရွာမှ ကျောက်ဘုတ်ပိုင်ရှင် အမျိုးသမီးတစ်ဦးက ပုဏ္ဏားကျွန်းမြို့ရှိ ကျောက်တင်စက်လှေတွင် အလုပ်လုပ်ရန် လာခေါ်သဖြင့် ကိုမောင်ထွန်းလှိုင်သည် ကျေးရွာမှ ကိုသန်းဌေးဆိုသူနှင့်အတူ အလုပ်လုပ်ရန် ရွာမှထွက်ခွာလာခဲ့သည်။ ထို့နေ့ကား ၂၀၂၂ ခုနှစ်၊ နိုဝင်ဘာလ ၁၈ ရက်နေ့။ ကိုမောင်ထွန်းလှိုင် တို့အတွက် ပြဿဒါးနေ့….

၂၀၂၂ ခုနှစ်ကုန်ဆုံး၍ ၂၀၂၃ ကို နှစ်သစ်ကူးခဲ့ပြီ။ ရခိုင်ဒေသတွင်လည်း တနိုင်ငံလုံးရှိ ပြည်နယ်များနည်းတူ ပြီးခဲ့သည့်တစ်နှစ်တာအတွင်း သွေးမြေကျမှုများ၊ အခက်အခဲ၊ အကျပ်အတည်းများစွာကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရသည်။

ရွေးကောက်ပွဲနှင့်ပတ်သက်၍ ရခိုင်အခြေစိုက် အင်အားကြီးပါတီများဖြစ်သည့် ရခိုင်အမျိုးသားပါတီ(ANP)နှင့် ရခိုင့်ဦးဆောင်ပါတီ(AFP)တို့မှာ ငြိမ်သက်နေဆဲဖြစ်သည်။ သို့သော် ပြည်ထောင်စုကြံ့ခိုင်ရေးနှင့် ဖွံ့ဖြိုးရေးပါတီ (USDP)မှ ရခိုင်ဒေသတွင် စတင်လှုပ်ရှားလာနေသည်။

တောင်သူလယ်သမားများမှာ ဓာတ်မြေဩဇာကို စနစ်တကျ သုံးစွဲနိုင်ခြင်းမရှိဘဲ “အထွက်နှုန်းတိုးတယ်”ဟူသော အချက်ဖြင့် ဓာတ်မြေဩဇာ ၁ အိတ်သုံးရမည့်နေရာတွင် ၂ အိတ် ၃ အိတ်အထိ နင်းကန်ကျွေးမွေးခဲ့ခြင်းက မြေကြီးကို ဓာတုအဆိပ်သင့်စေသလားဟု တွေးပူစရာဖြစ်လာသည်။